scherven brengen geluk/ Schelluinen

Toen wij 8 waren mocht ik met mijn lagere school vriendin jeannette logeren bij mijn oma die in een oud brugwachtershuis woonde bij Gorinchem (in Schelluinen). Voorwaarde voor deze logeerpartij was wel dat we op zondagochtend mee gingen naar de kerk. Dat hadden we er graag voor over. Heel toevallig woonde oma op een dijk aan de Biesbosch recht tegenover een grote vuilstortplaats waar dagelijks grote vrachtwagens afval kwamen kiepen. Vanachter het raam bekeken wij dit spektakel en als de vrachtwagens er niet waren gingen we er nog wel eens schatten zoeken. Zo ook op die bewuste zondag.

Oma had ons in de door onze moeders gemaakte smokjurkjes gehesen en we hadden lange witte kniekousen aan met gaatjes en daarbij zwarte lakschoenen. Omdat we buiten moesten wachten tot opa en oma klaar waren voor de mars naar de kerk dachten we nog even een nuttig uitstapje te kunnen maken naar de vuilnisbelt. Het had die nacht geregend en toen we een berg scherven zagen liggen met prachtige patronen en er naar toe wilden klunen zakten we tot onze knieen in de bagger. Zonder scherven keerden we huiswaarts..opgewacht door een bijkans hysterische oma die ons - op een niet geheel christelijke wijze - de huid vol schold..ze probeerde ons nog enigzins toonbaar te krijgen maar dat lukte niet...de rioollucht rond onze kniekousen was niet weg te krijgen en onze schoenen waren nu zelf rijp voor de vuilnisbelt. We togen in optocht naar de kerk, oma als een generaal voorop, opa er gedwee achteraan (zich in stilte voorbereidend op zijn taak als diaken), en wij met zijn tweeen stinkend er achter. Het vooruitzicht van anderhalf uur stil zitten in de kerk legde ons nu niet echt het vuur aan de schenen. De intocht in de kerk was verre van glorieus en lang niet wat oma zich er van had voorgesteld, opa degradeerde bijna terplekke van diaken naar gewoon kerkganger, oma's imago van stralende huisvrouw en superoma was in één keer weg en wij mochten nooit meer samen komen logeren.

Jeannette is haar verdere leven doorgegaan met scherven en andere schatten zoeken en maakt er nu kunstwerken van.

Vorige maand zijn we nog eens gaan kijken op de plaatsen waar we toen gelukkig waren....het brugwachtershuis is inmiddels verbouwd, de omgeving is nog even mooi en langs de Merwede tref je nog steeds gevonden voorwerpen...deze aangespoelde laars b.v. De vuilstort is nu een heel groot weiland en omgedoopt tot natuurgebied. Ik moest me wel beheersen om er niet in te gaan graven.....heel diep onder de modder moeten echte schatten liggen.